« چقدر حساسی ! » ، « حساس بودن خیلی بده ! » « وا ! چرا گریه می کنی ، خوب نیست اینقدر حساس بودن ! »
خواندن این عبارات ، شما را یاد کسی ، یا روزگاری انداخت ؟ اگر شما هم مثل من باشید از این حرف ها بسیار شنیده اید . احتمالاً همیشه فکر کرده اید که شمایید که مشکل دارید و حق با دیگران است . در حالی که درست برعکس است ، ما سیستم عصبی طبیعی و مادرزادی داریم که ما را از دیگران متمایز می کند ، پانزده تا بیست درصد از موجودات ( حداقل نخستی ها ) این گونه ایم. از ظرایف محیط خود آگاهیم و پردازشی عمیق داریم ، نسبت به سروصدای شدید و نور زیاد و لباس زبر و لوازم شوینده و شیمیایی و بسیاری محرکات محیطی دیگر آسیب پذیریم .
خانم دکتر آرون پژوهشگری که مجموعه کتاب های« آدم بسیار حساس » « کتاب کار برای آدم بسیار حساس » و « عشق و آدم بسیار حساس » را نوشته اند ، از بیست سال پیش پژوهش های مختلفی را انجام داده اند که نشان می دهد ، حساس بودن ، نه تنها اختلال نیست ، بلکه در صورت رعایت برخی نکات ، و همراهی کسانی که به آدم های بسیار حساس علاقمند هستند ، می توانند توانایی های بالقوه خود را بالفعل و شکوفا سازند .
دلیل اصلی راه اندازی این سایت ،ارتقا سطح آگاهی کسانی ست که تا پیش از این رنج فراوانی را بیهوده متحمل شدند .