تغییر پیش داوری هایی که درباره‌ی خلق و خوی خود دارید ( آیا من ملون المزاج هستم ؟ آیا فوبی دارم ؟ ) نیز به گذشت زمان نیاز دارد . به این دلیل که با گذشت زمان متوجه می شوید که القاهای غیر محترمانه بیرونی ، بی حرمتی های شخصی شما به خودتان را تشدید می کند . مثلا در فرهنگ های پرخاشگرانه ، برخی ویژگی ها خوشایند نیستند و به سادگی به آن برچسب بیماری می زنند . مثلا : “شنیده ایم که او از مدرسه هراس دارد ” ، “دخترک دچار وسواس است ” ، ” آن پسر وابسته است ” ، ” آن دختر شخصیت افسرده ای دارد ” .
نوعی خوار و خفیف کردن است ، نیست ؟ در واقع تفاوت هایی که مورد کم توجهی قرار می گیرند ، غالباً تبدیل به مشکلات جدّی می شوند . چون چنین افرادی از نظر اجتماعی در معرض طردشدگی قرار می گیرند . اما چنانچه از منظر خلق و خویی به آن نگریسته شود ، این آسیب شناسی های غیرواقعی ، صرفا تفاوتی طبیعی ست ، و بهتر است که به جای بی توجهی ، مودبانه برخورد شود . لازم است نتایج احتمالی طردشدگی مورد توجه قرار گرفته و نسبت به نیازهای دیگران حساس باشیم ، در غیر اینصورت شاهد تراژدی های انسانی خواهیم بود .
