والدینِ عزیزِ کودکان بسیار حساس:
نگران نباشید، فرزند شما هیچ مشکلی ندارد: این واقعیتی است که هم شما و هم فرزندتان نیاز دارید واقعاً بدان آگاه شوید و باور کنید. در زیر به 5 نکته‌ای که فرزندتان به شما نیاز دارد، می‌پردازیم:
1) او را برای آنچه هست، دوست داشته باشید
او محیطِ اطراف و موجودیت‌ها را عمیق‌تر از سایرِ اغلب مردم احساس می‌کند. فراموش نکنید که بسیار حساس بودن یک ویژگی بیولوژیکی است نه یک انتخاب. نباید فرض کنید که فرزندتان، مانندِ شماست، پس هرچه برای شما کارایی دارد، برای او هم کاراست. فرزندتان اگر جز کودکانِ بسیار حساس باشد، نمی‌تواند عمقِ توجه و ادراکِ اطرافش را کنترل کند. آن‌ها نمی‌توانند تصمیم بگیرند که چه زمانی از دریافت‌های حسی دست بکشند یا چه چیزهایی را حس نکنند؛ حتی زمانی که به نظر می‌رسد، احساسات خود را تحتِ کنترل دارند.
زمانی که فرزندِ شما تلاش کند، آنچه وجودش را هستی می‌بخشد، سرکوب کند، در معرضِ خطرِ از دست دادنِ هدیه‌ای است که با ذات و سرشت او همراه است.
فراموش نکنید که بسیار حساس بودن به معنی حساسیتِ بیش‌ازحد نیست.
شما در تلاش هستید تا فرزندتان شاد باشند اما تلاش برای متوقف کردن آن‌ها از داشتنِ احساسات بد، راه‌حلی موقت است. پس فرزند خود را با این پیام بزرگ نکنید که چیزی هست که باید اصلاح شود، بلکه به آن‌ها کمک کنید که به خود اعتقاد داشته باشند و باور کنند که هیچ اشکال و عیبی درموردِ آن‌ها وجود ندارد.
2) لطفاً به شهود خود اعتماد کنید و نه صرفاً آنچه کارشناسان معمولی درباره کودکان بسیار حساس می‌گویند
ممکن است کارشناسان بگویند فرزندِ شما نیاز به درمان یا روان‌پزشکی دارد، دوقطبی یا اختلالِ کمبود توجه و تمرکز و یا نیاز به دارودرمانی دارد، در خصوص کودکانِ بسیار حساس، اغلب تشخیص‌های اشتباه داده می‌شود. مراقب باشید به فرزندتان برچسبی زده نشود.
3) مرزها را به فرزندتان آموزش دهید:
فرزندانتان وقتی بسیار حساس هستند، به درکِ احساسات دیگران تمایل دارند درحالی‌که اغلب احساسات خودشان را نادیده می‌گیرند. آن‌ها بیش از توانشان خود را درگیر دیگران می‌کنند. آن‌ها نیاز دارند تا بشنوند که خودشان را در اولویت قرار دهند و تنظیم مرزهایشان مصداقِ خودخواهی نیست.
4) فعالیت‌های گروهی و در مدرسه
اگر فرزندتان به شما می‌گوید، نمی‌خواهد به مدرسه برود یا در فعالیت‌های گروهی شرکت کند، به دنبال دلیل آن بگردید، فرض را بر این بگیرید که داستانی بیش ازآنچه در ابتدا به شما گفته وجود دارد. مدرسه می‌تواند پرهیاهو باشد، بچه‌های مدرسه می‌توانند بدجنس باشند، آن‌ها می‌توانند شایعه‌سازی و خیانت کنند یا محرومیت‌هایی را موجب شوند. توجه داشته باشید که فرزندتان عمیقاً تحت تأثیر محیط اطرافش قرار می‌گیرد و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، می‌تواند به شکل بی‌رحمانه‌ای تهاجمی باشد.
کودکان بسیار حساس، ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌های اطرافشان را کاملاً احساس می‌کنند، پس وقتی فرزندتان از شما درخواست می‌کند که در خانه بماند، اعتماد کنید که به‌احتمال‌زیاد تجربه‌ای به‌کفایت دردناک را داشته است.
5) فقط گوش کنید
فرزند شما گاهی نیاز به مشاوره یا شنیدنِ اینکه چرا نباید احساساتی این‌چنین داشته باشد را بشنود، ندارد؛ فقط نیاز دارند که شنیده شوند و کسی به آن‌ها گوش دهد.
منبع : quietrev
برگردان : مریم طهماسبی
