ازجمله مسایلی که والدین کودکان بسیارحساس اغلب با آن روبرو می‌شوند، یکی از اعضای فامیل ویا دوستی است که اصرار دارد، فرزندانتان را “حساس” و “بی‌قرار” تربیت کرده‌اید. چنین اتهاماتی (آن را اتهام می‌نامیم چون در لحظه‌ای که با آن مواجه می‌شویم، هیچ‌گاه با لحن مثبت گفته نمی‌شوند) سبب می‌شود نسبت به خودتان و مهارت‌هایتان در پدر و مادر بودن (والدین) تردید کنید؛ اما نباید این اتفاق بیفتد، برخی افراد بسیارحساس متولد می‌شوند و این، امری ذاتی است. فرزند شما به‌واسطه‌ی محیط اطرافش، حساس نشده‌است. به‌احتمال زیاد با این موارد زیاد روبرو شده‌اید:
- همسرتان می‌گوید، فرزندتان عملاً شما را اداره می‌کند.
- مادرشوهرتان و یا مادرتان اصرار دارند که نوه‌شان زمانیکه شما حضور ندارید، خوب است.
- از نگاه دوستانتان، شما درحال نبرد برای فروپاشی دیگری در زمین‌بازی هستید.
- همیشه، توصیه‌های “مفیدی” از سایر والدین درباره‌ی زمان مناسب خواب و استرس وجود دارد.
- معلمی که اصرار دارد فرزندتان باید برخودش فایق آید، بتواند با صدای رسا صحبت کرده و نظراتش را در کلاس مطرح نماید.
- عمویی وجود دارد که نمی‌فهمد، چرا نمی‌توانید در مهمانی خانوادگی که در ساعت 8 شب شروع می‌شود، شرکت کنید. ( منحرف شدن یک بعدازظهر از حالت روتین می‌تواند آزاردهنده شود)
و این موضوعات ادامه دارد: تمام این انتقادات سبب می‌شود، شما فکر کنید که نکند فرزندتان را اشتباه بزرگ می‌کنید. بسیاری از ما با این شک‌های زودگذر اندکی سرخم می‌کنیم : اگر با بچه‌هایمان کمی خشن‌تر بودیم،کمتر حساس بودند؟ به‌عنوان والدینِ کودک بسیارحساس، همین حالا هم پاسخ این سوال را میدانید، شما بهتر از هرکس دیگری فرزند خود را می‌شناسید. کودکان بسیارحساس، خصلت‌های شخصیتیِ ذاتیِ اصیلی دارند که از زمان تولد آغاز می‌شود. شما واکنش طبیعی نوزاد خود به محرک‌های بیرونی را درحالیکه در رختخواب خود خوابیده بود، دیده‌اید. شما، آن‌ها را در تمام بعدازظهرهایی که به‌شکل کنترل‌ناپذیری و برای دلایلی به‌ظاهر نامعلوم گریه می‌کرده اند، بغل کرده‌اید.
بسیارحساس بودن، امری واقعی است و علم، پشتِ آن قرار دارد. شما کودک خود را بسیارحساس نکرده‌اید یا واکنش‌های احساسی به محرک‌هایی که در محیط اطراف آن‌ها وجود دارد را تشویق نکردید و این، موضوعی است که وجود دارد و این‌چنین هست که هست.
شما به نیازهای فرزندتان پاسخ می‌دهید، آن‌ها را نازپرورده بار نمی‌آورید و قطعاً آن‌ها را حساس نمی‌کنید. هدف شما باید این باشد که ابزارهایی را برای مدیریت “حساس بودن” در این دنیای غیرحساس‌ها به آن‌ها بدهید؛ تا کوله‌پشتی‌شان را با نکات و ترفندهای پر کنیم که روز خود را در مدرسه با آرامش بگذرانند و به بهترین‌شکل با موقعیت‌هایی که با آن روبرو می‌شوند، برخورد کنند.
بله، آن‌ها نسبت به محیط‌شان حساس هستند و نسبت به سایر بچه‌ها راحت‌تر بیش‌برانگیخته می‌شوند و این نتیجه‌ی تربیت شما به‌عنوان والدین نیست: برخی “بسیارحساس” بدنیا می‌آیند.
برگردان: مریم طهماسبی
